14 Februari 2010

Puisi Seorang Muazzin

disubuh yang terlalu bening ini
mengalirlah sungai-sungai diri
rinduku pun menghening bersama langkah ke rumahMu

dan langkah demi langkah itu merakam sedar pada aspal jalanMu yang satu
kusaksikan kebesaran demi kebesaran yang Maha Tinggi;
pada mozek-mozek yang bergantungan di langit.
pada gunung gemunung yang bungkam dan diam.
pada rimbunan pohon yang bertasbih sepanjang malam.
pada sehelai benang halus yang jernih diufuk timur.

lalu,
terasa mahu kulukiskan subuh yang terlalu bening ini pada kanvas diri
mencairkan warna-warna keindahan
lalu menulis puisi rindu yang teramat
dan merakamkan nyanyian puisi itu dirumahMu
sebelum kutaburkan subuh ini dengan serbuk azan
menyeru namaMu Tuhan
menyeru panggilan
puisi keagungan

fauzirashid
(gongxifacai untuk rakan-rakan)
14.2.2010

7 ulasan:

  1. Salam... puisi yang bagus sekali.
    Aku ingin menulis sehebat kamu, faziz!

    BalasPadam
  2. 'perjalanan diri tanpa ragu, puisi tentang
    kebenaran yang mungkin tidak tercapai oleh sesetengah insan lain, seperti kamu perolehi!'

    BalasPadam
  3. salam setiakasih
    terima kasih tapi
    tidakkah kau sedari bahawa
    puisimu pun hebat
    dapat mencairkan pembaca
    seperti aku salah seorang dari
    pembaca setiamu!

    BalasPadam
  4. kepada awi
    muga subuh terus memberikan kita cahaya bening itu...

    BalasPadam
  5. 'hantaran hati' buat kamu. Terima kasih atas inspirasi pagi!

    BalasPadam
  6. salam fauzi,

    Wah, saya pun ada sajak lebih kurang
    yang ini, nanti saya poskan di blog
    sana

    Hmm ... Tuhan sering memanggil kita
    tapi kita yang tidak menjawabnya

    Aduh!

    BalasPadam
  7. salam singgah salam puisi
    subuh dan pagi menjadi tenang
    dalam hening

    BalasPadam

Belum bertajuk

  Di sangkak tradisi Dieramnya generasi buat menyambung legasi Menetaslah wajah-wajah baru dari kehangatan kasih